کفر شدست لاجرم ترک هوای نفس ما

غمزه خونی تو شد حج و غزای نفس ما

چون به خم دو زلف تست مسکن و جای نفس ما

پرس که از برای که آن ز برای نفس ما

جز به جمال تو نبود جوشش و رای نفس ما

عشق برای عاشقان محو سزای نفس ما

خواجه روح شمس دین بود صفای نفس ما

از تبریز خاک را کحل ضیای نفس ما