رخت به بالای فلک می بری

چند ازین زندگی سرسری؟!

ماه ببین و بره از مشتری

جان برهنه شده خود خوشتری

بافته اند از صفتت ششتری

گیر کنون پیرهن مهتری

عکس نماید نظر کافری

حی و نهانند کنون چون پری

باز رهید از خر و از خرخری

بهر وجوه جو این لاغری

گردد زرین، تو درو ننگری

روح، که بود از تن خود لنگری

فضل حقش داد پر جعفری

خواجه! یقین دان که به زندان دری

یوسف مصری و شه و سروری

ماهیی و معتکف کوثری

از تو کنند ای شه من، باوری