می زنی نعره های پنهانی

باغ چه صد هزار چندانی

هست مردن خلاص زندانی

فیض دل قطره های مرجانی

پیش حکمت که شاه چوگانی

گر چه نیکوست نیست میدانی

گر تو چون گوی چست و گردانی

گشت مردود رد ربانی

تا یکی گو شوی اگر آنی

از یکی گویی و یکی دانی