به جان آتشینم به رخ زعفرانی

ز جان هم بریدم که جان را تو جانی

کنون رفت کارم گذشت از نشانی

تو آب حیاتی که در تن روانی

نگفتند هرگز تو را لن ترانی

تو روپوش می کن که پنهان نمانی

برانی برانی بخوانی بخوانی

ز مشرق به مغرب به یک دم رسانی

هم الیاس و خضری و هم جان جانی

چو پیش تو میرد زهی زندگانی

دو صد چشم دیگر تو داری نهانی

مکن سجده آن را که تو جان آنی

گره از گمانست و تو صد عیانی