سیمرغ و کیمیا و مقام قلندری

گویی قلندرم من و این دل پذیر نیست

دام و دم قلندر بی چون بود مقیم

از خود به خود چه جویی چون سر به سر تویی

از خود به خود سفر کن در راه عاشقی

نی بیم و نی امید نه طاعت نه معصیت

عجزست و قدرتست و خدایی و بندگی

راه قلندری ز خدایی برون بود

زینهار تا نلافد هر عاشق از گزاف