ای سیرگشته از ما ما سخت مشتهی

مغز جهان تویی تو و باقی همه حشیش

هر شهر کو خراب شد و زیر او زبر

چون رفت آفتاب چه ماند شب سیاه

ای عقل فتنه ای همه از رفتن تو بود

آن جا که پشت آری گمراهی است و جنگ

هجده هزار عالم دو قسم بیش نیست

دریای آگهی که خردها همه از او است

ای جان آشنا که در آن بحر می روی

از خرگه تن تو جهانی منور است

ای روح از شراب تو مست ابد شده

وصف تو بی مثال نیاید به فهم عام

از شوق عاشقی اگرت صورتی نهد

گر نسبتی کنند به نعل آن هلال را

دریا به پیش موسی کی ماند سد راه

او خواجه همه ست گرش نیست یک غلام

تو موسیی ولیک شبانی دری هنوز

زان مزد کار می نرسد مر تو را که هیچ

خامش که بی طعام حق و بی شراب غیب