اندر جهان مرده درآیی و جان شوی

و اندر دهان گنگ درآیی زبان شوی

و اندر نهاد گرگ درآیی شبان شوی

چون رو بدان کنند از آن جا نهان شوی

گاهی انیس دیده شوی گلستان شوی

در لعب کس نداند تا خود چه سان شوی

بر یک ورق قرار نمایی نشان شوی

هم محو لطف او شو چون شادمان شوی

هم تو صفات پاک شوی گر چنان شوی

و آن سوز قهر را تو گوا چون دخان شوی

بی صورتی چو خشم اگر چه سنان شوی

آنگه بیان کنم که تو نطق و بیان شوی