آه از این زشتان که مه رو می نمایند از نقاب

چنگ دجال از درون و رنگ ابدال از برون

عاشق چادر مباش و خر مران در آب و گل

چون به سگ نان افکنی سگ بو کند آنگه خورد

در هر آن مردار بینی رنگکی گویی که جان

تو سؤال و حاجتی دلبر جواب هر سؤال

از خطابش هست گشتی چون شراب از سعی آب

او ز نازش سر کشیده همچو آتش در فروغ

گر خزان غارتی مر باغ را بی برگ کرد

برگ ها چون نامه ها بر وی نبشته خط سبز