گر روشنی تو یارا یا خود سیه ضمیری

پا واگرفتن تو هر دو ز حال کفر است

پاکت شود پلیدی چون از صنم بریدی

دنبال شیر گیری کی بی کباب مانی

بگذار سر بد را پنهان مکن تو خود را

خوردی تو زهر و گفتی حق را از این چه نقصان

زیر درخت خرما انداز همچو مریم

از سایه های خرما شیرین شوی چو خرما