بانگ برزد مست عشق او که هی

چون تویی را زهره کی بوده ست کی

سربریده ناله کن مانند نی

تا نبرد تیغ او پایت ز پی

تا برآرد صد بهار از ماه دی

تا تو را گویند ای قیوم حی

تا بجوشد وارهد از نیک و بی

تا ببینی مر مرا معدوم شی