66
غزل شمارهٔ ۲۷۸۶
آتشینا آب حیوان از کجا آورده ای
دانم این باری که الحق جان فزا آورده ای
مشرق و مغرب بدرد همچو ابر از یک دگر
چون چنین خورشید از نور خدا آورده ای
خیره گان روی خود را از ره و منزل مپرس
چون بر ایشان شعله های کبریا آورده ای
احمقی باشد اگر جانی بمیرد بعد از این
چون چنین دریای جوشان از بقا آورده ای
از قضا و از قدر مر عاشقان را خوف نیست
چون قدر را مست گشته با قضا آورده ای
می نگنجد جان ما در پوست از شادی تو
کاین جمال جان فزا از بهر ما آورده ای
شمس تبریزی جفا کردی و دانم این قدر
کز میان هر جفایی صد وفا آورده ای