چه باشد گر چو عقل و جان نخسبی

تو نور خاطر این شب روانی

شبی بر گرد محبوسان گردون

جهان کشتی و تو نوح زمانی

شب قدری که دادی وعده آن روز

مخسب ای جان که خفتن آن ندارد

تویی شه پیل و پیش آهنگ پیلان

تو نپسندی ز داد و رحمت خویش

اگر خسبی نخسبد جز که چشمت

خمش کردم نگویم تا تو گویی

چو روی شمس تبریزی بدیدی