جانا تو بگو رمزی از آتش همراهی

بر خیمه این گردون تو دوش قنق بودی

خورشید ز تو گشته صاحب کله گردون

کی هر دو یکی گردد تو آتش و من روغن

هر چند که این جوشم از آتش تو باشد

این دانش من گشته بر دانش تو پرده

گه از می و از شاهد گویم مثل لطفش

شمس الحق تبریزی صبحی که تو خندانی