مایه دهی مجلس و میخانه را

پیش کشی آن بت دردانه را

صبر و قرار این دل دیوانه را

نور ده این گوشه ویرانه را

شمع تویی جان چو پروانه را

نقل کن آن قصه و افسانه را

این بدن کافر بیگانه را

پس چه شد آن ساغر مردانه را

پست کند صد دل فرزانه را

آن صنم و فتنه فتانه را

مست کند زلف تو صد شانه را

رقص درآر استن حنانه را

قفل بگوید سر دندانه را

ترک کنم گفت غلامانه را