خیز صبوحی کن و درده صلا

کوزه پر از می کن و در کاسه ریز

دور بگردان و مرا ده نخست

خیز که از هر طرفی بانگ چنگ

تنتن تنتن شنو و تن مزن

در سرم افکن می و پابند کن

زان کف دریاصفت درنثار

پاره چوبی بدم و از کفت

عازر وقتم به دمت ای مسیح

یا چو درختم که به امر رسول

هم تو بده هم تو بگو زین سپس

خسرو تبریز تویی شمس دین