نذر کند یار که امشب تو را

حفظ دماغ آن مدمغ بود

هست دماغ تو چو زیت چراغ

گر دبه پر زیت بود سود نیست

دعوت خورشید به از زیت تو

چشم خوشش را ابدا خواب نیست

جمله بخسپند و تبسم کند

پس لمن الملک برآید به چرخ

کو امرا کو وزرا کو مهان

اهل علم چون شد و اهل قلم

خانه و تنشان شده تاریک و تنگ

گرد که بادش برود چون شود

چون بجهند از حجب خواب خویش

اه چه فراموش گرند این گروه

زود فراموش شود سوز شمع

بازبیاید به پر نیم سوز

نذر تو کن حکم تو کن حاکمی