از من و ما بگذر و زوتر بیا

پیشتر آ تا نه تو باشی نه ما

در عوض کبر چنین کبریا

شکر بلی چیست کشیدن بلا

حلقه زن درگه فقر و فنا

جا ز کجا حضرت بی جا کجا

تا که ز خاک تو بروید گیا

تا که ز سوز تو فروزد ضیا

باشد خاکستر تو کیمیا

کو ز کف خاک بسازد تو را

دود سیه را بنگارد سما

باد نفس را دهد این علم ها

فقر به جان داند جود و سخا

جان بستانی خوش و بی منتها

در خمشی به سخن جان فزا