چه افسردی در آن گوشه چرا تو هم نمی گردی

چو آمد موسی عمران چرا از آل فرعونی

چو با حق عهدها بستی ز سستی عهد بشکستی

میان خاک چون موشان به هر مطبخ رهی سازی

چرا چون حلقه بر درها برای بانگ و آوازی

چگونه بسته بگشاید چو دشمن دار مفتاحی

سر آنگه سر بود ای جان که خاک راه او باشد

چرا چون ابر بی باران به پیش مه ترنجیدی

قلم آن جا نهد دستش که کم بیند در او حرفی

گلستان و گل و ریحان نروید جز ز دست تو

چو طوافان گردونی همی گردند بر آدم

اگر خلوت نمی گیری چرا خامش نمی باشی