هر طربی که در جهان گشت ندیم کهتری

هر هنری و هر رهی کان برسد به ابلهی

گر شکر است عسکری چون برسد به هر دهن

گر قمر است و گر فلک ور صنمی است بانمک

آنچ بداد عامه را خلعت خاص نبود آن

مجلس خاص بایدم گر چه بود سوی عدم

لاف مسیح می زنی بول خران چه بو کنی

گر نبدی متاع زر اصل وجود بول خر

مرد چو گوهری بود قیمت خویش خود کند

زر تو بریز بر گهر چونک بماند زیر زر

ور بجهید بر زبر قیمت او است بیشتر

ما گهریم و این جهان همچو زری در امتحان

شهوت حلق بی نمک شهوت فرج پس دوک

نیست سزای مهتری نیست هوای سروری

عشق و نیاز و بندگی هست نشان زندگی

آب حیات جستنی جامه در آب شستنی

در طرب و معاشقه در نظر و معانقه

نیست روش طرنطران بنگر سوی آسمان

روز خنوسشان ببین شام کنوسشان ببین

غارب و شارقان حق طالب و عاشقان حق

گرم روی خور نگر شب روی قمر نگر

جان تقی فرشته ای جان شقی درشته ای

رحم چو جوی شیر بین شهوت جوی انگبین

در تو نهان چهارجو هیچ نبینیش که کو

جوشش شوق از کجا جنبش ذوق از کجا

خلق شده شکار او فرجه کنان کار او

شب به مثال هندوی روز مثال جادوی

عقل حریف جنگیی نفس مثال زنگیی

شاه بگفته نکته ای خفیه به گوش هر کسی

جنگ میان بندگان کینه میان زندگان

گفت حدیث چرب و خوش با گل و داد خنده اش

گوید گل که بزم به گوید ابر گریه به

گفته به شاخ رقص کن گفته به برگ کف بزن

گفته به عقل طیره شو گفته به عشق خیره شو

گفته به رخ بخند خوش گفته به زلف پرده کش

گفته به موج شور کن کف ز زلال دور کن

هر طرفی علامتی هر نفسی قیامتی

بر سر من نبشت حق در دل من چه کشت حق

این همه آب و روغن است آنچ در این دل من است

لاح صبوح سره فاح نسیم بره

انزله من العلی انشأه من الولا

زینه لوصله الحقه باصله

لیس لهم ندیده کلهم عبیده

اکرمنا ابرنا طیبنا و سرنا

طاب جوار ظله من علی مقله

از تبریز شمس دین یک سحری طلوع کرد