ای دو چشمت جاودان را نکته ها آموخته

هر چه در عالم دری بسته ست مفتاحش تویی

از برای صوفیان صاف بزم آراسته

وز میان صوفیان آن صوفی محبوب را

و آن دگر را ز امتحان اندر فراق انداخته

عشق را نیمی نیاز و نیم دیگر بی نیاز

پیش آب لطف او بین آتشی زانو زده

با دعا و با اجابت نقب کرده نیم شب

پرجفایانی که ایشان با همه کافردلی

زخم و آتش های پنهانی است اندر چشمشان

جمله ایشان بندگان شمس تبریزی شده