ماییم و دو چشم و جان خیره

تو چون مه و ما به گرد رویت

عقل است شبان به گرد احوال

در دیده هزار شمع رخشان

از شرق به غرب موج نور است

بیرون ز جهان مرده شاهی است

گویی که مرا از او نشان ده

از چشم سیه سپید پرخون

در روی صلاح دین تو بنگر