ای جبرئیل از عشق تو اندر سما پا کوفته

تا گاو و ماهی زیر این هفتم زمین خرم شده

انگور دل پرخون شده رفته به سوی میکده

دل دیده آب روی خود در خاک کوی عشق او

جان همچو ایوب نبی در ذوق آن لطف و کرم

خلقی که خواهند آمدن از نسل آدم بعد از این

اندر خرابات فنا شاهنشهان محتشم

قومی بدیده چیزکی عاشق شده لیک از حسد

اصحاب کبر و نفس کی باشند لایق شاه را

قومی ببینی رقص کن در عشق نان و شوربا

خوش گوهری کو گوهری هشت از هوای بحر او

کو او و کو بیچاره ای کو هست در تقلید خود

با این همه او به بود از غافل منکر که او

قومی به عشق آن فتی بگذشت از هست و فنا

خفاش در تاریکیی در عشق ظلمت ها به رقص

تو شمس تبریزی بگو ای باد صبح تیزرو