دیدی که چه کرد آن پری رو

گشتند بتان همه نگونسار

شد کفر چو شمع های ایمان

شد جمله جهان بهشت خندان

دارد دو هزار سحر مطلق

افروخت بهار چون گل سرخ

کافور نثار کرد خورشید

شد شیشه زرد همچو لاله

فربه شد عشق و زفت و لمتر

بر باده لعل زد رخ من

بس کن هله فتنه را مشوران