هر شش جهتم ای جان منقوش جمال تو

آیینه تو را بیند اندازه عرض خود

خورشید ز خورشیدت پرسید کیت بینم

رهوار نتانی شد این سوی که چون ناقه

عقلی که نمی گنجد در هفت فلک فرش

این عقل یکی دانه از خرمن عشق آمد

در بحر حیات حق خوردی تو یکی غوطه

ملکش به چه کار آید با ملکت عشق تو

صد حلقه زرین بین در گوش جهان اکنون

خامان که زر پخته از دست تو نامدشان

صد چرخ طواف آرد بر گرد زمین تو

با تو سگ نفس ما روباهی و مکر آرد

بی پای چو روز و شب اندر سفریم ای جان

تاریکی ما چه بود در حضرت نور تو

روزیم چو سایه ما بر گرد درخت تو

از شوق عتاب تو آن آدم بگزیده

دریای دل از مدحت می غرد و می جوشد