ماهی جانم بمیرد گر بگردی یک زمان

عاشقان را صبر نبود در فراق دلستان

چونک بی جان صبر نبود چون بود بی جان جان

آب حیوان در فراقت گر خورم دارد زیان

لیک جای تو نگیرد کو نشان کو بی نشان

تا ز حیرانی ندانم قطره ای را از جهان

تا ز سرمستی ندانم من قدح را از دهان

کز شراب تو ندانند از زمین تا آسمان

گوسفندان را چه کردی با کی گویم کو شبان

درنگنجی از بزرگی در جهان و در نهان

مؤمن عشقم مخوان و کافرم خوان ای فلان