ای دشمن عقل و جان شیرین

ای دوست که زهره نیست جان را

ای هر چه بگویم و نویسم

ای آنک طبیب دردهایی

ای باعث رزق مستمندان

هر ذوق که غیر حضرت توست

دو پاره کلوخ را بگیری

وان نقش از آن فروتراشی

پس در کف صنع نقش بندت

بر هم زنشان چو دو سبو تو

تا لاف زند که من شکستم

چون بادی را کنی مصور

شب خواب مسافری ببندی

بنشین به خیال خانه دل

نقشی دگری همی فرستیم

تا صورت راست را بدانی

من از پی اینت نقش کردم

امشب همه نقش ها شکارند

تا روز سوار باش بر صید

می گرد به گرد لیل لیلی

امشب صدقات می دهد شاه

صاع سلطان اگر بجویی

بس کن که دعا بسی بکردی