چرا چرا چه معنی مرا کنی پریشان

مرو مرو ز پیشم کتف چنین مجنبان

سبکتر از صبایی چرا شوی گران جان

فراز سرو و گلشن چو صد هزاردستان

حیات دل فزاید مرا چو آب حیوان

هزار جان به ارزد زهی متاع ارزان

سری که عقل از او شد نه گیج ماند و حیران

سرا که بی ستون شد نه پست گشت ویران

شبی که مه نباشد غلس بود فراوان

چو شهر ماند بی شه چه سر بود چه سامان

چو دور شد سلیمان نه دست یافت شیطان

بجز به کف موسی عصا نیافت برهان

دمی بدم تو بر ما بر اوج بین تو جولان

چو نوح رفت کشتی کجا رهد ز طوفان

که بی خلیل آتش نمی شود گلستان

هلا بیا برون کن بتان ز بیت رحمان

نظر ز تو گشاید چو چشم پیر کنعان

صدف چه قیمت آرد چو رفت گوهر کان

سزد گرت بگویم که جان جان کیهان

که عین عین عینی و اصل اصل ایمان

جوی نموده باشی به ما ز گنج پنهان