حرام است ای مسلمانان از این خانه برون رفتن

برون زرق است یا استم هزاران بار دیدستم

مرو زین خانه ای مجنون که خون گریی ز هجران خون

ز شمع آموز ای خواجه میان گریه خندیدن

اگر باشد تو را روزی ز استادان بیاموزی

بیا ای جان که وقتت خوش چو استن بار ما می کش

فسون عیسی مریم نکرد از درد عاشق کم

چو طاسی سرنگون گردد رود آنچ در او باشد

اگر پاکی و ناپاکی مرو زین خانه ای زاکی

تویی شیر اندر این درگه عدو راه تو روبه

چو نازی می کشی باری بیا ناز چنین شه کش

ز دانش ها بشویم دل ز خود خود را کنم غافل

شناسد جان مجنونان که این جان است قشر جان

کسی کو دم زند بی دم مباح او راست غواصی

رها کن تا بگوید او خموشی گیر و توبه جو