عدو توبه و صبرم مرا امروز ناگاهان

گرفته جام چون مستان در او صد عشوه و دستان

منور چون رخ موسی مبارک چون که سینا

هلا این لوح لایح را بیا بستان از این موسی

بدو گفتم که ای موسی به دستت چیست آن گفت این

ز هر ذره جدا صد نقش گوناگون بدید آید

به دست من بود حکمش به هر صورت بگردانم

زنم گاهیش بر دریا برآرم گرد از دریا

گه آب نیل صافی را به دشمن خون نمودم من

به چشم حاسدان گرگم بر یعقوب خود یوسف

گلاب خوش نفس باشد جعل را مرگ و جان کندن

به ظاهر طالبان همراه و در تحقیق پشتاپشت

مثال کودک و پیری که همراهند در ظاهر

چه جام زهر و قند است این چه سحر و چشم بند است این

جهان ثابت است و تو ورا گردان همی بینی

مقام خوف آن را دان که هستی تو در او ایمن

چو عکسی و دروغینی همه برعکس می بینی

زن آن باشد که رنگ و بو بود او را ره و قبله

نصیحت های اهل دل دوی نحل را ماند

زهی مفهوم نامفهوم زهی بیگانه همدل

خمش کن که زبان دربان شده ست از حرف پیمودن

بتاب ای شمس تبریزی به سوی برج های دل