صنما چه می شتابی که بکشتی از شتابم

صنما چه زودسیری که ز سیریت خرابم

که نه سیخ سوزد ای جان نه تبه شود کبابم

نشود دلم نمازی چو ببرد یار آبم

ز کف جز تو ساقی ندهد طرب شرابم

چو نهان شد آفتابم به دو دیده چون سحابم

چه کنم وفا ندارد به طلوع آفتابم

تو هر آنچ پیشم آری چه کنم که برنتابم

چو تویی اگر بجویم به چراغ ها نیابم

که سجود توست جانا دعوات مستجابم

دل خود چگونه شویم چو ببرد هجرت آبم

که ز رشک دل کبابم و به اشک چون سحابم

به بدل تویی بهشتم به عمل تویی ثوابم

من خسته از ستیزت به نفیر چون ربابم

مگر احمقم گرفتی که سکوت شد جوابم