گه از آن سوی کشندم گه از این سوی کشندم

قدر از بام درافتد چو در خانه ببندم

به نحوسیش بگریم به سعودیش بخندم

نفسی همتک بادم نفسی من هلپندم

ز چه اصلم ز چه فصلم به چه بازار خرندم

نفسی غرق فراقم نفسی راز تو رندم

نفسی یوسف چاهم نفسی جمله گزندم

نفسی زین دو برونم که بر آن بام بلندم

که من از سلسله جستم وتد هوش بکندم

چه شود ای شه خوبان که کنی گوش به پندم

که شد این بزم منور به تو ای عشق پسندم

که بدان ارزد چاکر که از آن باده دهندم

که نمی یابد میدان بگو حرف سمندم