منم فرزند عشق جان ولی پیش از پدر باشم

همی گوید که جان داند که من بیش از شجر باشم

که ای ابله روا داری که جسم مختصر باشم

زمانی در بر معدن همه دل همچو زر باشم

گهی اندر میان پنهان گهی شهره کمر باشم

گهی در حلقه می آیم گهی حلقه شمر باشم

میان عاشقان هر شب سمر باشم سمر باشم

وگر نی رغم شب کوران عیان همچون قمر باشم

بگفتم نیک می گویی بپرس از من اگر باشم

حدیث شهد او گویم پس آنگه در شکر باشم

پس آن دلبر دگر باشد من بی دل دگر باشم

مبادم آب اگر خود من ز هر سیلاب تر باشم

ملک را بال می ریزد من آن جا چون بشر باشم