دلا مشتاق دیدارم غریب و عاشق و مستم

تویی قبله همه عالم ز قبله رو نگردانم

مرا جانی در این قالب وانگه جز توم مذهب

اگر جز تو سری دارم سزاوار سر دارم

به هر جا که روم بی تو یکی حرفیم بی معنی

چو من هی ام چو من شینم چرا گم کرده ام هش را

جهانی گمره و مرتد ز وسواس هوای خود

به سربالای عشق این دل از آن آمد که صافی شد

زهی لطف خیال او که چون در پاش افتادم

بشستم دست از گفتن طهارت کردم از منطق