چگونه برنپرد جان چو از جناب جلال

در آب چون نجهد زود ماهی از خشکی

چرا ز صید نپرد به سوی سلطان باز

چرا چو ذره نیاید به رقص هر صوفی

چنان لطافت و خوبی و حسن و جان بخشی

بپر بپر هله ای مرغ سوی معدن خویش

ز آب شور سفر کن به سوی آب حیات

برو برو تو که ما نیز می رسیم ای جان

چو کودکان هله تا چند ما به عالم خاک

ز خاک دست بداریم و بر سما پریم

مبین که قالب خاکی چه در جوالت کرد

به دست راست بگیر از هوا تو این نامه

بگفت پیک خرد را خدا که پا بردار

ندا رسید روان را روان شو اندر غیب

تو کن ندا و تو آواز ده که سلطانی