تا تو بمانی چو عشق در دو جهان بی زوال

خاصه که منقار هجر کند تو را پر و بال

آه ز یار ملول چند نماید ملال

تا که بترسانمش از ستم و از وبال

می زندم او شتاب زخمه که یعنی بنال

می زند آن خوش صفات بر من و بر وصف حال

تذهب احزاننا انت شدید المحال