هر آن کو صبر کرد ای دل ز شهوت ها در این منزل

چو شخصی کو دو زن دارد یکی را دل شکن دارد

تو گویی کاین بدین خوبی زهی صبر وی ایوبی

و او گوید ز سرمستی که آن را تو بدیدستی

بدو گر باز رو آرد و تخم دوستی کارد

چو باز آن خوب کم نازد و با این شخص درسازد

سر رشته صبوری را ببین بگذار کوری را

همه کدیه از این حضرت به سجده و وقفه و رکعت

بفرما صبر یاران را به پندی حرص داران را

کسی را چون دهی پندی شود حرص تو را بندی

ز بی چون بین که چون ها شد ز بی سون بین که سون ها شد

حروف تخته کانی بدین تأویل می خوانی

صبوری کن مکن تیزی ز شمس الدین تبریزی