دلم پرچشمه حیوان تنم در لاله زار ای دل

ملیحی یوسفی مه رو لطیفی گلعذار ای دل

ز عشق روح و جسم خود ز سوداها شرار ای دل

مثال دانه های در که باشد در انار ای دل

بگیرد آب با آتش ز عشقش هم کنار ای دل

بود روح الامین حارس و خضرش پرده دار ای دل

ز ملک و ملک و تخت و بخت دارد ننگ و عار ای دل

برون آرد تو را لطفش از این تاریک غار ای دل

بنفشه زارها بر خاک و باد و آب و نار ای دل

تو خاکی می خوری این جا تو را آن جا چه کار ای دل

که چون بوسی از او یابی کند آفت کنار ای دل

که پرها هم از او یابی اگر خواهی فرار ای دل

که جان ها یابی ار بر وی کنی جانی نثار ای دل

ز یادش مست و مخمورم اگر چندم نزار ای دل

به لحن عشق انگیزش وگر نالید زار ای دل

به دستم داده بود از لطف دنبال مهار ای دل

هزاران شاه در خدمت به صف ها در قطار ای دل

که آن جا که نه امسالست و آن سالست پار ای دل

شدم مغرور خاصه مست و مجنون خمار ای دل

که اندر صبر ایوبش نتاند بود یار ای دل

به جسم او نیابد راه و نی چشمش غبار ای دل

به ما آرد که دل را نیست بی او پود و تار ای دل

تو این جان را به صد حیله همی کن داردار ای دل