شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
غزل شمارهٔ ۱۲۳۶
مولوی
مولوی( غزلیات )
72

غزل شمارهٔ ۱۲۳۶

برفتم دی به پیشش سخت پرجوش
نپرسید او مرا بنشست خاموش
نظر کردم بر او یعنی که واپرس
که بی روی چو ماهم چون بدی دوش
نظر اندر زمین می کرد یارم
که یعنی چون زمین شو پست و بی هوش
ببوسیدم زمین را سجده کردم
که یعنی چون زمینم مست و مدهوش