اگر گم گردد این بی دل از آن دلدار جوییدش

وگر این بلبل جانم بپرد ناگهان از تن

اگر بیمار عشق او شود یاوه از این مجلس

وگر سرمست دل روزی زند بر سنگ آن شیشه

هر آن عاشق که گم گردد هلا زنهار می گویم

وگر دزدی زند نقبی بدزدد رخت عاشق را

بت بیدار پرفن را که بیداری ز بخت اوست

بپرسیدم به کوی دل ز پیری من از آن دلبر

بگفتم پیر را بالله تویی اسرار گفت آری

زهی گوهر که دریا را به نور خویش پر دارد

چو یوسف شمس تبریزی به بازار صفا آمد