شاخ گلی باغ ز تو سبز و شاد

باد چو جبریل و تو چون مریمی

رقص شما هر دو کلید بقاست

تختگه نسل شما شد دماغ

میوه هر شاخ به معده رود

نعمت ما چو ز مکون بود

روزی هر قوم ز باغ دگر

قسمت بختست برو بخت جو

بس که نسیمی به دل اندردمید