آنشوخ که با ما بسر کینه وری بود

کز نوخطش انگیخت بسی فتنه به عالم

گفتی که بود سر و سهی چون قد دلبر

دارد به لبش نسبتی از لعل کی او را

در طرف چمن دعوی همچشمی نرگس

تنها نه همین پردهٔ ما را بدرد عشق

هر علم که در مدرسه آموخته بودم

بر فرق نهیم این نمدین تاج که ما را

از ملک ازل سوی ابدرخت کشیدم

شهری پر از آیینهٔ الوان نگریدم