یارب ز سرم سایهٔ لطفش ز چه وا داشت

پیغام بدل سوختهٔ باد صبا داشت

از خوان طرب خون جگر قسمت ما داشت

ساقی ازل بهرهٔ ما جام بلا داشت

ای بخت ندانم سر شوریده چها داشت

عشق تو همانا اثر بال هما داشت

تازه زندت آب همین دیده به جا داشت

ره بود به آنم که رهی سوی شما داشت

در دل مگر آن خاصیت تیر قضا داشت

میرفت و بحسرت نگهی سوی قفا داشت