تا شدی آینهٔ مهر رخت سینهٔ ما

راست شد بر قد ما خلعت سلطانی گل

گر همه کین رقیبست ز دل برکندیم

غم عشق تو چو حسنت نپذیرد انجام

همه اوصاف ازل شد ز وجودش پیدا

دیدهایم این گل و مل بر ورق غنچه و تاک

غم بیش و کم پیش آمدمان نیست که هست

بسی اسرار که در خرقهٔ اسرار بود