تا دل اندر نظر آورده نگار عجبی

کرده از خون شهیدان کف سیمین گلرنگ

سر سیر چمنم نیست چه در حسن تراست

بازوی حسن تو نازم که ز چشم و ابروت

گشت بیماری دل به که برآورد آن سرو

طعمه لخت دل و جا کنج قفس شربم خون

سخن از دوزخ و فردوس باسرار مگوی