به تیغم گرنمائی سینه صد چاک

تو هرگز گر نمیآری ز من یاد

ز سر تا پا همه حسن و ملاحت

ترا سرو چمن گفتن زهی ظلم

شکفت از طلعتت ما را بهاری

سرت را از وفاداری که پیچید

بکویت راه پیمودن که یابد

نیائی ساعتی ما را ببالین

عزیزا مصر جان جای تو باشد

همی گوید مدام اسرار نومید