چو شمع استاده ام گریان که خواهد کشتنم روزی

که چون صبح از دلم سر می زند مهر دل افروزی

اگر بودی من بی خانمان را بخت فیروزی

به غیر از نالهٔ دم سازی ورای گریهٔ دلسوزی

دل غم پروری داریم و جان محنت اندوزی

که می خواهم ز چشم دلنوازت تیر دلدوزی

اگر گه گاه بودی محتشم را نکته آموزی