کاش یارم از ستم دایم مکدر داشتی

کاشکی هرگز از آن گل نامدی بوی وفا

کاشکی زان پیش کان شمع از کنار من رود

آن که رفت و یاد خلق او مرا دیوانه ساخت

تن که بر بستر ز درد هجر او پهلو نهاد

محتشم کز درد دوری خاک بر سر می کند