بر دل فکنده پرتو نادیده آفتابی

در بحر دل هوائی گردیده شورش انگیز

بی باک خسروی داد فرمان به غارت جان

گنجشک را چه طاقت در عرصه ای که آنجا

خاشاک کی بماند بر ساحل سلامت

بر رخش عبرت ای دل زین نه که می دهد باز

از ما اثر چه ماند در کشوری که راند

از نیم رشحه امروز پا در گلم چه سازم

زان لب که می فشاند بر سایل آب حیوان

دیروز با تو دل را صدپرده در میان بود

ای محتشم درین بزم مردانه کوش کایام