59
غزل شمارهٔ ۵۵۰
بیش از دی گرم استغنا زدن گردیده ای
غالبا امروز در آیینه خود را دیده ای
کلفتی داری و پنهان داری از من گوئیا
این که با غیر الفتت فهمیده ام فهمیده ای
گشت معلومم که در گوشت چه آهنگی خوش است
چون شنیدم کز غرض گو حال من پرسیده ای
چون شوی با غیر بد مخصوص خود گردانیم
آلت اعراض غیرم خوب گردانیده ای
چون نمی رنجی تو از کس جز به جرم دوستی
حیرتی دارم که از دشمن چرا رنجیده ای
پنبه ای در گوش نه تا ننهی از غیرت به داغ
این که می گویند بدگویان اگر نشنیده ای
محتشم کافتاده زار از پرسش بی جای تو
کشته ای او را و پنداری که آمرزیده ای