68
غزل شمارهٔ ۵۴۶
من کیستم به دوزخ هجران فتاده ای
وز جرم عشق دل به عقوبت نهاده ای
تشریف وصل در بر اغیار دیده ای
با دل قرار فرقت دل دار داده ای
از جوی یار بر سر آتش نشسته ای
وز رشگ غیر بر در غیرت ستاده ای
پا از ره سلامت دوران کشیده ای
بر خورد در ملامت مردم گشاده ای
در شاه راه جور کشی پر تحملی
در وادی وفا طلبی کم اراده ای
در کامکاری از همه آفاق کمتری
در بردباری از همه عالم زیاده ای
چون محتشم عنان هوس داده ای ز دست
وز رخش کامرانی دوران پیاده ای